foto: Mieke Snepvangers
Ik werd in Amsterdam geboren op 3 oktober 1970. Mijn moeder, die werkte als verpleegkundige, kwam altijd thuis met spannende of grappige verhalen over wat ze meemaakte op haar afdeling in het ziekenhuis. Bovendien las ze me elke avond voor. Door haar ontstond mijn liefde voor verhalen. Grimm, Anderson, Lindgren, Griekse en Noorse mythen waren mijn favorieten. Ook met films ging mijn voorkeur uit naar het fantasierijke en avontuurlijke. Ronja de Roversdochter en Dunderklumpen stonden op nummer één.
Omdat ik ook erg van toneelspelen hield, meldde ik me na mijn middelbare school aan bij de Toneelacademie in Maastricht. Ik werd aangenomen en na mijn opleiding tot regisseuse maakte ik voorstellingen met mijn eigen theatergroep in Maastricht, werkte als trainingsacteur voor onder meer de politie en de NS en speelde in de populaire TV serie Samsam waar ik de rol van Eva had.
Toen ik met acteur Niels Brandaan Cotterink werkte aan de kindervoorstelling De Zeer Grote Kapitein Wel Wel, ontstond het idee van een jongen die op school zit en zijn zusje weg wenst. Voor de voorstelling werd uiteindelijk voor een heel ander verhaal gekozen, maar het idee van die jongen bleef in mijn hoofd zitten en er kwamen ook steeds meer beelden bij.
Toen ik in 2003 naar Amerika verhuisde met mijn man, besloot ik het verhaal op te schrijven. In eerst instantie ging het schrijven niet zo snel omdat er in Los Angeles van alles te doen en te ontdekken viel. Maar toen mijn zoon in 2007 geboren werd, raakte Stranders in een stroomversnelling. Voor het grootste gedeelte ontstond het boek in de Starbucks die tegenover de peuterschool lag (je ziet hem hiernaast). Elke dag zat ik er 3 uur te schrijven. Ik werkte er met koptelefoontjes op zodat mensen niet tegen me zouden gaan praten. Waar ik naar luisterde? Voornamelijk de soundtracks van Transformers en Batman Begins.
Stranders groeide uit tot een episch avontuur. Wie weet welke er nog zullen volgen…
